Simula ng July 2012, pinasimulan ko ang isang pag-aaral na may kinalaman sa ekonomiya at politika. Ito marahil ay bunsod ng aking pagnanais na ibaling ang aking galit sa konstruktibong pamamaraan.
Galit ako sa dahilang ang desisyon ko na pagtuunan ng pansin na maiangat ang kabuhayan ng aking pamilya ay nauwi sa isang malaking kapahamakan. Bunga ito ng aking kamangmangan. Wala naman akong maaaring sisihin dahil hindi naman ito naituro sa akin.
Ang kawalan ko ng kaalaman sa financial education ay naging dahilan upang ako ay tumanggap ng maraming responsibilidad upang higit pang madagdagan ang salaping aking kinikita na pansuporta sa pamilya. Bunga nito, hindi naging balanse ang buhay ko.
Paglipas pa ng ilang mga taon, natutunan ko ang ukol sa Austrian school of economics at libertarian political economy. Nawalan ako ng gana na ipagpatuloy ang pagsusulat bunga ng dalawang ulit kong karanasan na mawala sa web ang blog na ginawa ko. Nitong huli, ang mga sinulat ko mula mga buwan ng Febrero hanggang Abril ay nawalang lahat. Mahigit kumulang marahil sa 30 mga artikulo ang naglahong parang bula.
Dagdag pa rito, sa loob ng pitong buwan kong pananatili dito sa South Korea, dalawang ulit akong nakaranas ng paninikip ng dibdib at hirap sa paghinga. Nararamdaman ko na ang aking lakas ay hindi na kagaya ng dati. Malapit ko nang marating ang dapit-hapon ng aking buhay. Nananalangin pa rin ako na sa kabila ng kawalan ng katiyakan ng buhay, manawari ay bigyan pa ako ng karagdagang 24 na mga taon. Gusto ko pang makita ang anak ng aking mga anak.
Sa pagkatok ng kaisipan ng kamatayan, itinanong ko sa aking sarili, ano ang nais kong maiwang alaala para sa aking mga anak, mga mahal sa buhay at mga kakilala? Tama bang unahin ko ang pag-aaral ng ekonomiya at ipagpaliban ang pagtuturo sa aking mga anak sa daan ng Panginoon? Itinanong ko rin sa aking sarili kung ano ang higit na mahalaga at magpapasaya sa akin.
Kagabi, ako ay nanalangin na ipakita ng Panginoon sa akin ang mga bagay na dapat kong gawin. Aking napagtantao na hindi ko na dapat pang ipagpaliban ang pagtuturo sa aking mga anak. Ang panalangin ko lang, sana ay hindi pa nga huli ang lahat.
No comments:
Post a Comment